Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Αναμονή

Περνάει ο χρόνος, περνάς και συ
Χειμόνας, καλοκαίρι, άνοιξη
Σε μια σειρά τρελή       
Τα αγαπάς και σε αγαπάνε
Σαν να είναι αληθινά

Όλα αλλάζουν
Όλα μένουν ίδια
Περνάει ο χρόνος, περνάς και συ
Η καρδιά πονάει, κάτι να βρει λαχταρεί
Και ας ξέρει πως θα είναι μοναχή

Περνάει ο χρόνος, γερνάς
Περνάει η ζωή, χάνεσαι
Καλοκαίρια, χειμώνες, άνοιξη
Πλέον σου μοιάζουν με καταστροφή
Μια λαχτάρα, μένει απλά, μαζί σου εκεί…

Αυτή και η αναμονή..

Πυξαράς Δημήτρης

Ο επίλογος ενός τέλους

Η λέξη επίλογος, πάντα αναφέρεται σε κάτι που τελειώνει. Είναι ένας σχολιασμός αυτού που τελειώνει. Είναι μια μικρή περίληψη αυτού που τελειώνει… Έτσι για να νιώσεις ότι τελειώνει! Βέβαια και αλλιώς νιώθεις ότι τελειώνει αλλά μάλλον δεν το συνειδητοποιείς, το έχεις στο μυαλό σου να πλανάτε, να υπάρχει κάπου εκεί τριγύρω..  

Κακό πράγμα η συνειδητοποίηση.  Εκεί που λές ότι όλα θα πάνε καλά, όμορφα και ομαλά, έρχεται αυτή η ριμάδα λέξη, μπαίνει κάπου εκεί στην μέση. Καταλαβαίνεις ότι όλα έχουν τελειώσει… Θέλοντας και μη σε κάνει να πονάς, να σκέφτεσαι και να ξανασκέφτεσαι. Τι καλά θα ήταν να μην μπορούμε να σκεφτούμε.


Αυτή η πουτάνα η σκέψη λοιπόν, ενεργοποιείται εκεί κάπου προς το τέλος, λίγο πριν τον επίλογο, στο τέλος. Γίνεται η νοερή συνέχεια του τέλους. Κάτι που τραβάει το τέλος να μην τελειώσει. Ξεκινάει να γράφεται ο επίλογος, οι συγγραφείς πονάνε, οι αναγνώστες τρίβουν τα χέρια τους. Ο επίλογος μπορεί να είναι και όμορφος, ιδανικός.

Ιδανικά όμως και πάλι θα μας πονάει. Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αυτός είναι τελικά ο σκοπός του, να σε πονέσει. Μπορεί να είναι σε ένα ενδιαφέρον άρθρο, μπορεί να είναι σε ένα δοκίμιο, μπορεί να είναι σε ένα βιβλίο η μια σχέση. Δεν έχει σημασία. Για αυτό και μείς, θα δώσουμε ένα τέλος χωρίς επίλογο, για να μην πονέσουν οι συγγραφείς και να μην χαρούν οι αναγνώστες! Και μια μέρα, βροχερή και με αέρα, ίσως και με χιόνι, όλα αυτά θα έχουν ξεχαστεί. Και ο επίλογος δεν θα έχει πλέον νόημα να γραφεί… Μα τι μαλακίες γράφω, καλοκαίρι έρχεται…

Πυξαράς Δημήτρης

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Είμαι άθεος, όχι λεπρός

Μερικοί άνθρωποι γεννιόμαστε διαφορετικοί. Μπορεί να έχουμε 2 χέρια, 2 πόδια, μύτη, αυτιά αλλά μέσα στο κεφάλι μας ο εγκέφαλος μας αντιλαμβάνεται μερικά πράγματα κάπως αλλιώς. Φυσικά αυτό συμβαίνει σε όλους, κανένας δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Εκτός από το θέμα του θρησκεύματος! Θα μου πει κάποιος ότι είναι λογικό από την στιγμή που υπάρχουν τόσες θρησκείες, ο καθένας να κάνει την επιλογή του. Επιλογή, καμιά φορά όχι και τόσο δική του αλλά της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκει. Τι γίνεται όμως όταν από τις τόσες «επιλογές» δεν διαλέγει καμία;

Κάθε μέρα λόγο επαγγέλματος έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Ο καθένας φυσικά με την νοοτροπία του. Άλλοι θρήσκοι, άλλοι λιγότερο θρήσκοι, καμιά φορά και ιερής. Πολύ σπάνια όμως θα συναντήσει κανείς άτομο που να μην εντάσσεται σε κάποια θρησκεία. Όπως λέει και η λαϊκή ρήση «να μην έχει τον θεό του»… Βέβαια ο σοφός λαός μας, το έβγαλε αυτό για άλλο λόγο. Στατιστικά λοιπόν, το να βρείς ένα άνθρωπο που να μην πιστεύει κάπου είναι πολύ σπάνιο! Τόσο σπάνιο, που όταν μας συναντά κανείς, νομίζει ότι έχουμε κάτι το μεταδοτικό.

Το να μην έχεις την ανάγκη (ή την δύναμη αν σας αρέσει) να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο, απόκοσμο και υπερδύναμο, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχει απασχολήσει πολύ κόσμο.. Έχουν γραφτεί βιβλία και βιβλία, βιβλία για άλλα βιβλία και ατελείωτες μελέτες είτε ψυχολογικές είτε φιλοσοφικές. Φυσικά απάντηση δεν βρέθηκε για το αν υπάρχει η όχι θεός. Απάντηση δεν βρέθηκε και για όλους εμάς που δεν πιστεύουμε σε κάτι, εν αντίθεση με όσους πιστεύουν σε κάτι που κάποια λογική εξήγηση έχει δοθεί. Όλο αυτό μας κάνει δακτυλοδεικτούμενους… Έτσι ακριβώς όπως ήταν οι λεπροί κάποτε…


Η «αρρώστια» της αθεΐας, δεν είναι μεταδοτική. Κακά τα ψέματα, δεν είναι ούτε θέμα επιχειρημάτων ούτε βιωμάτων! Είναι θέμα φιλοσοφίας, στάση ζωής και του τρόπου που εκλαμβάνει ο καθένας την πραγματικότητα. Δεν είμαστε λεπροί ούτε άρρωστοι, είμαστε απλά άθεοι… 

Πυξαράς Δημήτρης

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Το ταξίδι

Είναι ώρες ώρες που απορώ, που είμαι και γιατί; Ποιος είμαι και που πάω; Και τι σκατά θα φτάσω ποτέ; Θα είναι καλά; Θα πάω αλλού μετά; Θα έρθεις και συ; Θα είναι καλά εκεί!

Έλα θα σου αρέσει, ταξίδι μακρινό. Ουτοπικό! Κλείσε τα μάτια και σκέψου το! Άσε την φαντασία σου, να δεί το ταξίδι! Αλλά στάσου, άσε τον προορισμό. Μην τον δεις ακόμα, θα τον δούμε μαζί!

Μαζί να απογοητευτούμε για άλλη μια φορά! Μαζί να φάμε τα μούτρα μας ξανά! Μαζί να τα κάνουμε όλα ξανά σκατά! Τι ποιο όμορφο από το ταξίδι; Τι ποιο εύκολο από την αποτυχία; Τι ποιο απλό και ανθρώπινο από τον φόβο! Φοβάσαι; Εγώ ναι! Πάρα πολύ! Αλλά τα ταξίδια είναι για να γίνονται, οι ευκαιρίες για να χάνονται!

Τα όνειρα είναι για να γίνονται πραγματικότητα, όποιο και αν είναι το κόστος!

Πυξαράς Δημήτρης

Σκέτη ζωή

Ζούμε μια ζωή πικρή
Σκέτη ζωή
Ζούμε μια ζωή μικρή
Μικρή ζωή
Ζούμε μια ζωή μουντή,
Βρέχει ξανά

Και η βροχή σε βρέχει και σε σκοτώνει
Σε σαπίζει, σε πονά, σε συναχώνει,
Την έχω δει και να σε λυτρώνει
Την έχω νιώσει και σε λυπάμαι
Βαθειά στο πετσί μου να με πονά

Το ουράνιο τόξο σήμερα δεν θα βγει
Έχει ρεπό
Πήγε να παίξει προ.πο
Σε άφησε μέσα στην βροχή
Να βρέχεσαι και να αρρωσταίνεις
Να ζεις μια ζωή μουντή
Πικρή ζωή

Σκέτη ζωή

Πυξαράς Δημήτρης

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Θες να γίνεις άγγελος τελικά;

Ήσουν κάτω εκεί στην γη
Σερνόσουν, κάτω στο έδαφος
Σε χτυπούσαν και σε έβριζαν
Τους είδα, ήθελα να τους διώξω
Με κοίταξες, χαμογέλασες.

Μου φάνηκες σαν άγγελος!
Ήθελα να σε βοηθήσω να σηκωθείς
Προσπάθησα
Πήγες να περπατήσεις, προσπάθησες
Σερνόσουν πάλι κάτω στο έδαφος
Σε χτυπούσαν και σε έβριζαν
Τους κοίταξα, χαμογέλασα.

Είχες μαζί σου τον θεό
Είχα μαζί μου τον διάβολο
Φοβήθηκες την αλλαγή
Σου άπλωσα το χέρι μου, φοβήθηκες
Δεν χαμογέλασες
 Δεν χαμογέλασα

Είδα στα μάτια σου πόνο
Πόνο πολύ, αβάστακτο
Παρακάλεσα τον θεό σου, να σου δώσει φτερά
Μου τα έφερε το άλλο πρωί ο διάβολος,
Στα πρόσφερα, 
τα αρνήθηκες
Θες να γίνεις άγγελος τελικά;

Πυξαράς Δημήτρης

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Περί ζώων και ψυχής: μια αθεϊστική προσέγγιση

Καθόμουν σήμερα το μεσημέρι και περπατούσα στην νέα παραλία Θεσσαλονίκης. Κάπου εκεί στα τόσα «μεγάλα» και «λαμπρά» έργα, έπεσε το μάτι μου, σε ένα περιφραγμένο κύκλο μερικών τετραγωνικών. Εκείνο εκεί λοιπόν το έκτρωμα κάποιοι θέλησαν να το ονομάσουν «πάρκο για σκύλους»… Όπως θα καταλάβατε είχε μέσα σκύλους και φυσικά τα «αφεντικά» τους. 

Από την απέναντι μεριά, υπάρχει ένα λαμπρό οικοδόμημα, από αυτά που τώρα το Πάσχα πολλοί πήγατε, μια εκκλησία. Μου έκανε εντύπωση η διαφορά στην χλίδα ανάμεσα στο πάρκο για τα ζώα – σκύλους και στο πάρκο για τα άλλα τα ζώα τους ανθρώπους. Φυσικά στην χώρα μας, από τα πολύ παλιά τα χρόνια, όποιος μιλούσε για λιτότητα πάντα μια πολυτέλεια την είχε, οπότε δεν έμεινα σε αυτό… Ήρθε το διαολάκι με την τρίαινα δίπλα μου και πήγα ένα βήμα παρακάτω την αρρωστημένη σκέψη μου: έχουν οι σκύλοι ψυχή;

Ανά τους αιώνες πολλοί έχουν διαφωνήσει για το αν τα ζώα έχουν ψυχή. Πολλοί μας είπαν πως ναι έχουν και πολλοί μας είπαν ότι δεν έχουν. Το να είσαι απέναντι από μια εκκλησία και αναρωτιέσαι κάτι τέτοιο σου δίνει την λύση του να έχεις μια άποψη εύκαιρη, αυτή την Ορθόδοξη… Αυτή λοιπόν η Ορθόδοξη πίστη/άποψη μας βασισμένη πάνω στον δυαδισμό μας λέει ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή. Μάλιστα η διαστροφή αυτής της πίστης πάει ένα βήμα παρακάτω, δικαιολογώντας το, μια που τα ζώα κατά αυτούς είναι δημιουργήματα του θεού ως κομματιού της φύσης. Φυσικά αυτή η ορθόδοξη ερμηνεία έρχεται σε αντίθεση με την παρακάτω φράση που βρίσκουμε στην αγία γραφή: «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν».

Ο αξιόλογος θεολόγος Αντρέας Θεοδώρου στο βιβλίο του με τίτλο, Απαντήσεις σε θέματα δογματικά στην σελίδα 67 μας γράφει: «Όπως γίνεται νοητό, η ψυχή των ζώων δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη λογική ψυχή των ανθρώπων, που είναι φύση νοερά και άυλη, προέρχεται από την πνοή του Θεού και είναι «εικόνα» Θεού, αθάνατη και ακατάλυτη. Είναι όμως παράλογο ορισμένες εκδηλώσεις των ζώων, συγκινησιακές ευαισθησίες και άλλες δεξιότητες, να τις εξισώνουμε με τα λογικά και πνευματικά εκδηλώματα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι φυσικές ορμές, ένστικτα, που υπάρχουν στην ουσία του ζώου και τίποτα περισσότερο. Η ψυχή των ζώων δεν είναι αθάνατη. Με το θάνατο του ζώου η ύπαρξή του εξαφανίζεται. Χάνεται οριστικά. Το ζώο δεν πρόκειται να αναστηθεί εκ των νεκρών κατά την κοινή ανάσταση. Ως άλογο ων δεν είναι υπεύθυνο για τα ενεργήματά του, δια τούτο δεν πρόκειται να λογοδοτήσει στον πλάστη του». Φυσικά κάπου εδώ μπερδεύεται το θέμα…
Στις αρχαίες ευρωπαϊκές θρησκείες, τα ζώα είχαν ψυχή. Μάλιστα, το να σκοτώσεις ένα ζώο χωρίς λόγο, θεωρούνταν ύβρη. Τα ζώα, ακολουθούσαν το αφεντικό τους στον εκάστοτε άλλο κόσμο… Και φυσικά, ως κομμάτι της φύσης λάμβαναν και τον αντίστοιχο σεβασμό. Κάτι παρόμοιο βρίσκουμε και στην αρχεία αιγυπτιακή θρησκεία. Παρατηρούμε ζώα σε τάφους, ζώα να πηγαίνουν μαζί με τα αφεντικά τους στον «άλλο κόσμο»…

Φήμες θέλουν να λένε ότι οι Εβραίοι έχουν μια έχθρα ανά τους αιώνες με τους Αιγύπτιους. Αν το δούμε θεολογικά, κάποια στιγμή ήταν σκλάβοι των αιγυπτίων. Μέχρι φυσικά που ο καλός θεός ανάγκασε τους Αιγύπτιους να τους διώξουν και τους έδωσε σαν οδηγό τους τον Μωυσή. Σε όλη αυτή την ιστορία μπορούμε να δούμε κάποιο μένος ανάμεσα στους αρχαίους Εβραίους και τους Αιγύπτιους. Σαν λογική ροή, μπορούμε να πούμε πως είναι απολύτως φυσιολογικό και οι Εβραίοι να εναντιωθούν σε πολλά σημεία θρησκευτικά με τους Αιγυπτίους που τόσο πολύ αγαπούσαν τις γάτες τους… Άρα σε ένα βράδυ, το ζώα σταμάτησαν να είναι ίσα με τους ανθρώπους…


Σαν μη ασπαστείς κάποιας θρησκείας θα ήθελα απλά να σημειώσω μερικά πράγματα. Ο σκύλος μου με αγαπά, με προστατεύει, με σέβεται. Έχει αρχές, είναι υπάκουος και φυσικά με καταλαβαίνει. Μου εκδηλώνει την αγάπη του και συμπάσχει στον πόνο μου. Πολλές φορές έχουμε δει, ζώα να κλαίνε στον τάφο του ιδιοκτήτη τους ή να αρρωσταίνουν αφού αυτός επιβιώσει. Τελικά άραγε έχουν ψυχή; Και αν ναι, μήπως πρέπει να τους φερόμαστε ανάλογα; 

Πυξαράς Δημήτρης

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Και ναι, ξαναγράφω μετά από καιρό...

Καιρό τώρα ήθελα κάτι να γράψω. όχι τίποτα το ιδιαίτερο, απλά κάτι. Κάτι που να είναι Δημήτρης. Κάτι που να με εκφράζει. Κάτι που να μην ζητάει την άποψη σας - μην το πάρετε προσωπικά, ποτέ δεν με ένοιαξε το τι θα πείτε. Καιρό όμως τώρα είχα να γράψω κάτι! και αυτό με διάφορες προφάσεις. Την μια ο χρόνος, την άλλη η δουλειά, την άλλη η κούραση...

όσοι με γνωρίζουν καλά, τόσο διαδικτυακά όσο και προσωπικά, σίγουρα θα έχουν διαβάσει κείμενα μου. Κείμενα βαρετά, κουραστικά, μη εμπορικά. Κείμενα που ίσως μερικοί να τα καταλαβαίνουν, μερικοί άλλοι πάλι όχι.  Στο σχολείο πάντα μου λέγαν ότι γράφω παράξενα, περίπλοκα και με μια παράξενη ωριμότητα! μετά το σχολείο μου είπαν ότι τα κείμενα μου, δεν αρέσουν, δεν είναι πολιτικά ορθά και πως είναι λίγο παράλογα. Συμφώνησα!

Σήμερα, είπα να γράψω κάτι διαφορετικό. Κάτι πρωτότυπο για τα δικά μου δεδομένα! ένα μικρό κείμενο για εσάς! Ναι για εσάς. όλους εσάς που δεν θα διαβάσετε αυτό το κείμενο. Και ξέρεται κάτι, μου αρέσει που δεν σας κάνει, γιατί δείχνει πως δεν είμαι σαν και σας! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

έχω να γράψω σχεδόν 2 χρόνια. Σε αυτά τα 2 χρόνια έχω κάνει τρομερά λάθη στην ζωή μου. Λάθη που ήταν σωστά λάθη… Λάθη για τα οποία με ζήλεψε πολύς κόσμος. Λάθη που απλά θα θέλατε να είχατε τα κότσια να κάνετε, ή που να είχατε την τέχνη να τα κάνετε ακόμα ποιο λάθος!

Ο άνθρωπος έχει μια μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα ζώα. Έχει κάτι που στην φύση δεν συναντάς. Αυτό το κάτι λέγετε ζήλια! Πιάνω τον εαυτό μου, χαμένο μέσα στην μετριότητα. Μια μετριότητα δική σας και όχι δική μου. Μια μετριότητα που δεν μου ανήκει, από μικρός η θα ήμουν σε κάτι άριστος ή χείριστος. Το ενδιάμεσο δεν μου ταίριαζε, δεν το ήξερα. Και μερικοί από εσάς με ζηλεύατε. Με ζηλεύατε για χαζά πράγματα, για τον τρόπο που σκέφτομαι, που δουλεύω, που ξυπνάω, που νευριάζω, που χαμογελώ. Ακόμα και για τον τρόπο που πηδάω.

Οκ, ίσως μερικοί θα γελάσουν, αλλά όλως παραδόξως το τελευταίο έχει απασχολήσει πολύ κόσμο το τελευταίο χρόνο! Και αναρωτιέμαι το γιατί. Έφταιγαν τα μέρη; έφταιγε η συχνότητα; Έφταιγε η «ποσότητα»; Έτσι λοιπόν μερικές κακές γλώσσες άρχισαν να ασχολούνται με αυτό το θέμα. Μερικές γιατί δεν τις πηδούσα ποια, άλλες για το πώς πηδούσα μερικές άλλες και πάει λέγοντας. Ούτε βάτραχος να ήμουν… άραγε, με ζηλέψατε ποτέ για τον τρόπο που γράφω;

Το να βγώ και να πω, με πληγώνει που δεν έχετε πεί ακόμη τίποτα για τα όσα γράφω, με πληγώνει. Με κάνει να μην νιώθω καλός. Με κάνει να νιώθω πως αν είχα μπροστά μου τον Μπερνέ, με περνούσε από τα τεστ του, θα ήμουν σαν και σας, ένας μέτριος. Ο Μπερνέ όμως έχει πεθάνει, και τα τέστ του είναι λίγο ξεπερασμένα στις μέρες μας… Άλλωστε ποιος τον γαμεί και τον Μπερνέ όταν και η κουτσή Μαρίκα έχει άποψη και γνώμη… Αλλά ρε παιδιά, με όλα ασχοληθήκατε, με το πώς γράφω τίποτα;


Αυτή η κρίση αξιών αλλά και οικονομική μας έχει διαλύσει όλους. Μας έχει φέρει σε μια πολύ άσχημη κατάσταση, που κοινωνικά είναι δύσκολο να την ερμηνεύσεις. Μερικοί λένε ότι μας κυβερνούν ηλίθιοι, μερικοί άλλοι πως είμαστε ηλίθιοι. Και ίσως μερικοί να απορήσουν για το που κολάει η κρίση στα όσα γράφω παραπάνω. Όσοι το σκέφτηκαν, μπράβο τους, όσοι δεν το σκέφτηκαν, απλά είναι ηλίθιοι…

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας, ευχαριστώ που διαβάσατε κάτι δικό μου, κάτι χωρίς θέμα, που ήθελα όμως πάρα πολύ καιρό να γράψω. Να ξέρεται πως θα ξαναγράψω!

 Την αγάπη μου…

Πυξαράς Δημήτρης

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Ανοικτά τα καταστήματα την Κυριακή των Βαΐων

Αθήνα:
Ανοικτά θα είναι τα καταστήματα την Κυριακή των Βαΐων, από τις 11:00 έως τις 20:00. Οι εμποροϋπάλληλοι αντιδρούν στη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και στο πλαίσιο αυτό έχουν κηρύξει 24ωρη απεργία και συγκέντρωση στην αρχή της Ερμού στο Σύνταγμα.
Υπενθυμίζεται το ωράριο των καταστημάτων στην Αθήνα τη Μεγάλη Εβδομάδα:
  • Μ.Δευτέρα: 9:00 - 21:00
  • Μ.Τρίτη: 9:00 - 21:00
  • Μ.Τετάρτη: 9:00 - 21:00
  • Μ.Πέμπτη: 9:00 - 21:00
  • Μ.Παρασκευή: 13:00 - 19:00
  • Μ.Σάββατο: 09:00 - 15:00
Την Κυριακή του Πάσχα και τη Δευτέρα του Πάσχα τα καταστήματα θα παραμείνουν κλειστά.
Την Τρίτη 22 Απριλίου επανέρχεται το κανονικό ωράριο λειτουργίας τους.
Όσον αφορά στα σούπερ μάρκετ και τα εμπορικά καταστημάτα και επιχειρήσεις, που είναι μέλη του Σύνδεσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδας, το ωράριο είναι:
  • Μ.Δευτέρα έως Μ.Πέμπτη: 9 το πρωί έως 9 το βράδυ
  • Μ.Παρασκευή: από τη 1 μετά το μεσημέρι έως τις 9 το βράδυ
  • Μ.Σάββατο από τις 9 το πρωί έως τις 8 το βράδυ
Την Κυριακή και τη Δευτέρα του Πάσχα τα καταστήματα θα παραμείνουν κλειστά.
Στη Θεσσαλονίκη το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων είναι:
  • Μ.Δευτέρα: 10:00 - 21:00
  • Μ.Τρίτη: 10:00 - 21:00
  • Μ.Τετάρτη: 10:00 - 21:00
  • Μ.Πέμπτη: 10:00 - 21:00
  • Μ.Παρασκευή: 13:00 - 19:00
  • Μ.Σάββατο: 10:00 - 16:00
πηγή: in.gr

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Πρώτα στο «φακελάκι» τα Νοσοκομεία

Μπορεί η εγχώρια μικροδιαφθορά να καταγράφει συρρίκνωση αλλά τα νοσοκομεία στο δημόσιο τομέα και οι υπηρεσίες Υγείας στον ιδιωτικό συνεχίζουν να κρατούν την πρωτιά στα φακελάκια, σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα για τη Διαφθορά, της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας (ΔΔΕ) και της Public Issue.

Καλύτερη εικόνα παρουσίασε η κατάσταση της διαφθοράς στη χώρας μας το 2013, συγκριτικά με τα περασμένη έτη, όπως καταδεικνύει η νέα έρευνα της ΔΔΕ. Συγκεκριμένα, το μέγεθος της εγχώριας «μικρο-διαφθοράς» φαίνεται να μειώθηκε σημαντικά σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, συνεχίζοντας την πτωτική πορεία που καταγράφηκε αρχικά το 2010. Έτσι, όπως σημειώνει η Διεθνής Διαφάνεια Ελλάδας, το 2013 παρατηρείται μείωση κατά 15,1% σε σύγκριση με το 2012, όταν αντίστοιχα η μείωση σε σύγκριση με το 2011 ήταν 15,7%.
Βέβαια, τα περιστατικά διαφθοράς εξακολουθούν και το 2013 να προέρχονται, σε μεγαλύτερο βαθμό από τον Δημόσιο Τομέα, λαμβάνοντας μάλιστα και μεγαλύτερο μερίδιο από το 2012 (76,7% και 72,9%, αντίστοιχα). Ωστόσο, στο Δημόσιο Τομέα καταγράφεται μια σταθεροποίηση των χρηματικών ποσών της διαφθοράς, ενώ στον Ιδιωτικό Τομέα παρατηρείται ακόμη και ελαφρά πτώση, με τη συνολική «μικρό-διαφθορά» να υπολογίζεται σε 389 εκατ. ευρώ το 2013, συγκριτικά με τα 475 εκατ. ευρώ το 2012, μειωμένη, δηλαδή, κατά 86 εκατ. ευρώ.
«Πρωταθλητές» στη διαφθορά στο Δημόσιο Τομέα αποδεικνύονται για ακόμη μια φορά τα Νοσοκομεία, που –μάλιστα- καταγράφουν και αύξηση των περιστατικών κατά 5%, ενώ ακολουθούν οι Εφορίες και οι Πολεοδομίες, οι οποίες όμως έριξαν τα ποσοστά τους κατά 1,2% και 2,8%.
Στο δεύτερο πυλώνα, αυτό του Ιδιωτικού Τομέα, το 2013 παρατηρείται μείωση του μέσου όρου των χρηματικών ποσών της διαφθοράς (από 1.442 ευρώ το 2012 σε 1.333 ευρώ το 2013).
Αλλά και πάλι, οι επιχειρήσεις υπηρεσιών υγείας φιγουράρουν στη λίστα με τα περισσότερα κρούσματα διαφθοράς, μαζί με τον κλάδο του αυτοκινήτου, το δικηγορικό κλάδο και τον τομέα των κατασκευών.
Βέβαια, σύμφωνα με την έρευνα, πέρσι αρκετοί ήταν εκείνοι που αρνήθηκαν να δώσουν «φακελάκι». 29,6% των ερωτηθέντων στον Δημόσιο Τομέα και 33% στον Ιδιωτικό Τομέα.
«Αιτία για την άρνηση είναι αφενός η περαιτέρω επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών στη χώρα, αλλά οπωσδήποτε και η αυξανόμενη κοινωνική αναγνώριση του προβλήματος της διαφθοράς. Και φέτος οι ερωτώμενοι εκλαμβάνουν την μη έκδοση αποδείξεων στις συναλλαγές τους ως φαινόμενο διαφθοράς», τονίζει η ΔΔΕ.
Η περιφέρεια Αττικής και ιδιαίτερα η περιοχή της Αθήνας συγκεντρώνουν τα υψηλότερα ποσοστά περιστατικών συνολικής διαφοράς. Ακολουθεί η περιφέρεια Πελοποννήσου και η περιφέρεια Ηπείρου.
Παράλληλα, η έρευνα καταδεικνύει ότι σε σημαντικό βαθμό τα θύματα φαινομένων διαφθοράς είναι άνδρες (25%) ηλικίας 45-54 ετών, ανώτερης εκπαίδευσης και είναι αυτοαπασχολούμενοι ή εργοδότες.
ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ 2012 – 2013*
ΕΙΔΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΑΠΟ 
ΕΩΣ 
ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
Επέμβαση / Εγχείριση
2012
50
20.000
2013
50
7.000
Γρηγορόσημο
2012
10
7.000
2013
50
5.000
Φακελάκι/Αμοιβή Γιατρού
2012
30
30.000
2013
30
5.000
ΕΦΟΡΙΕΣ
Ρύθμιση Χρεών
2012
500
4.000
2013
50
5.000
Γρηγορόσημο
2012
200
1.000
2013
50
20.000
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΕΣ
Οικοδομική Άδεια
2012
100
7.500
2013
200
2.000
Γρηγορόσημο
2012
50
5.000
2013
40
15.000
ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Επέμβαση/Εγχείρηση
2012
90
25.000
2013
150
4.500
Ιατρικές Εξετάσεις
2012
10
3.100
2013
20
1.000
Γρηγορόσημο
2012
50
5.000
2013
100
5.000
Φακελάκι/Αμοιβή Γιατρού
2012
20
6.000
2013
50
3.000
*Ενδεικτικά στοιχεία λόγω μικρών αριθμητικών βάσεων
πηγή: http://www.virus.com.gr/site/index.php/health/health-and-pharma-news-reports/item/2390-prota-sto-fakelaki-ta-nosokomeia

«Μπλόκο» FDA στις εισαγωγές ινδικών γενοσήμων

Απαγόρευσε η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τις εισαγωγές από το ινδικό εργοστάσιο, της φαρμακοβιομηχανίας Apotex Inc για μη συμμόρφωση με τα πρότυπα ποιότητας.
Τα φάρμακα που κατασκευάζεται στο εργοστάσιο της Ινδίας, στην πόλη Bangalore, δεν διακινούνται στην αγορά καθώς διαπιστώθηκε πως το εργοστάσιο δεν πληρούσε τις ορθές παρασκευαστικές πρακτικές που ορίζει ο FDA.
Όπως ανακοίνωσε ο Οργανισμός στην ιστοσελίδα του, η απαγόρευση αποκλείει το Riluzole, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης, που ονομάζεται κοινώς νόσος του Lou Gehrig.
Η απαγόρευση εισαγωγών από το ινδικό εργοστάσιο της Apotex έρχεται ως συνέχεια των μέτρων ελέγχων που τέθηκαν στα ινδικά σκευάσματα. Παρόμοια περιστατικά καταγράφηκαν και στην περίπτωση κορυφαίων φαρμακευτικών εταιρειών, όπως για τη Ranbaxy Laboratories Ltd, τη Wockhardt Ltd και τη Sun Pharmaceutical Industries Ltd, που έχουν αποκλειστεί από εξαγωγές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω ανησυχίας σε θέματα ποιότητας.
Να σημειωθεί πως ο FDA έχει εντείνει τους ελέγχους των φαρμάκων που παρασκευάζονται στην Ινδία, μια αγορά που προμηθεύει περίπου το 40% των γενόσημων φαρμάκων στις Ηνωμένες Πολιτείες.